Osada z jeziora

Wszyscy znają historię Biskupina. To bodaj najsłynniejsze stanowisko archeologiczne w Polsce jest oddalone od Gniezna ok. 40 kilometrów. Starożytna, drewniana osada została odkryta przed II Wojną Światową przez mieszkańców wioski. Poziom wód okolicznego jeziora obniżył się o tyle, że znad powierzchni wody zaczęła wyłaniać się drewniana budowla, a raczej jej pozostałości, bale. W czasie II Wojny Światowej stanowisko archeologiczne było badane przez hitlerowskich naukowców, którzy jednak porzucili je (próbowali odnaleźć dowody na pangermańskość osady) z powodu braku ciekawych rezultatów. Po wojnie stanowisko zostało odtworzone przez polskich archeologów i ku oczom świata ukazała się osada z epoki brązu, przenosząca nas wehikułem czasu do życia mieszkańców kultury łużyckiej. Gród w Biskupinie jest unikatowym pomnikiem historii Polski. Osada powstała prawdopodobnie w VIII wieku p.n.e., była wtedy kompleksem obronnym znajdującym się na wyspie jeziora Biskupińskiego, obecnie zaś znajduje się na półwyspie. Była zamieszkiwana maksymalnie przez 1000 osób mieszkających w 100 domach. Nie wiadomo jednak, przed czym bronili się osadnicy, ani dlaczego ich kultura upadła. Półwysep z osadą działa obecnie jako skansen, a do stanowiska archeologicznego przynależy również Muzeum. W placówce znajdują się eksponaty wydobyte podczas prac wykopaliskowych przedstawiające przedmioty i rekonstrukcje życia mieszkańców Biskupina. Co roku, we wrześniu, odbywa się tu festiwal poświęcony miejscu i rekonstrukcjom historycznym.