Jednym z miast Niziny Wielkopolskiej jest Gniezno. Miasto to położone jest na siedmiu wzgórzach. Jednym z tych wzgórz jest wzgórze Lecha. Na wzgórzu tym już w VIII wieku istniał najważniejszy gród Polan. W trakcie prowadzonych na tym wzgórzu prac archeologicznych zostały odkryte relikty osady otoczonej potężnym wałem ziemno-drewnianym. Przed rokiem 977 na wzgórzu tym istniała pierwsza katedra, którą wzniósł Mieszko I. W katedrze tej została pochowana Dąbrówka oraz święty Wojciech. W roku 1000 w katedrze odbyło się spotkanie Bolesława Chrobrego i cesarza Ottona III. Na spotkaniu tym Bolesław Chrobry otrzymał od Ottona III replikę włóczni świętego Maurycego oraz cesarski diadem, a miasto otrzymało rangę arcybiskupstwa. Już na początku XI wieku katedrę zniszczył pożar. W miejscu zniszczonego przez pożar kościoła zaczęto wznosić nową świątynię. Ta nowa świątynia była budowlą bazylikową, trójnawową z dwuwieżową fasadą. Do naszych czasów z tej świątyni zachowało się bardzo niewiele. W 1038 roku Gniezno najechał Brzetysław czeski, podczas tego najazdu doszło do zniszczenia świątyni. Znajdująca się dzisiaj w Gnieźnie świątynia powstała w XIV wieku z inicjatywy arcybiskupa Jarosława Bogorii Skotnickiego. Słynnym zabytkiem, który znajduje się w katedrze gnieźnieńskiej są wykonane około roku 1175 Drzwi Gnieźnieńskie. Drzwi te znajdują się w południowym portalu świątyni. Drzwi te zostały wykonane z brązu.
